[Orpg] Jacintha & Tessa

Olivia Elaine Newton

Er komt even iemand binnen en die pakt het dienblad, op het moment dat hij naar buiten loopt komt de leider naar binnen gelopen.
Hij ziet dat ik niks gegeten heb '' kom, kom mevrouw Newton .. u wilt toch niet verhongeren ? '' zegt hij dan.
Ik kijk hem aan '' ik ben niet zo dom om me te laten vergiftigen '' zeg ik dan.
Hij haalt zijn schouders op '' u moet het maar zelf weten '' zegt hij dan en pakt het broodje nog even snel.
Hij neemt er een hap van, ik had eigenlijk niet eens honger.
Uiteindelijk heeft hij het op, hij loopt wat heen en weer '' dus vertel mevrouw Newton .. wat is jullie tactiek ? '' zegt hij dan.
Ik kijk hem aan '' dat weet ik niet .. '' lieg ik.
Hij kijkt me boos aan en stopt met heen en weer lopen.
Hij zet een paar stappen richting mij '' ik vraag het nog één keer vriendelijk mevrouw Newton, wat is jullie tactiek ? '' zegt hij dan.
Ik spuug in zijn gezicht '' dat zal je nooit te weten komen ! '' roep ik dan uit.
Hij slaat me weer volop in mijn gezicht, ik knal even met mijn hoofd op de grond.
Langzaam kom ik weer overeind '' je kan het maar beter vertellen .. '' zegt hij dan.
Ik kijk hem kwaad aan '' Nooit ! Brand toch lekker in de hel ! '' roep ik.
Hij loopt achter me langs en grijpt daar mijn haar vast, hij trekt me naar achter en zet een mes op mijn keel.
Ik lach eventjes '' ik weet toch wel dat je me niet vermoord .. dan krijg je al helemaal nooit je antwoord '' zeg ik dan.
Hij word geïrriteerd en snijd met het mes langs mijn arm waardoor ik best een aardige wond heb.
Kwaad loopt hij de tent uit '' houd haar goed in de gaten .. en probeer wat los te krijgen '' hoor ik hem buiten de tent zeggen.
Ik scheur een stuk van mijn jurk en verbind mijn arm even, ik klem mijn tanden stevig op elkaar.

Merel Beaumont
Opeens zie ik een paar mannen uit ene paar bosjes komen.
Ze komen richting het huis.
Ik doofde de kaarsen en pakt mijn zwaard die in het kantoor van Ivon lag.
Ik kon mijn adem horen.

Olivia Elaine Newton

Rustig bleef ik zitten, ik kon niet slapen .. ik dacht aan Edward, Merel en Ivon.
Er liep even een traan over mijn wang, ik miste de lieve blik van Edward .. zijn woorden ..

Merel Beaumont
Ik zag een schaduw deze kant op komen.
Ik deed een stap richting de deur en verschuilde me daar.
De schaduw kwam dichter en dichter bij .
Ik hoorde zijn voetstappen .
Mijn handen knepen steeds harder in de zwaard.
Opeens hoorde ik een stem en liep op de stem af en wou het zwaard in hem steken.
Opeens stond Ivon voor me.
Ik zuchtte .
Hij keek me verbaasd aan .
"Ik dacht dat je .." op dat moment zag ik een zwaard Ivon raken.
Hij viel op de grond.
Ik schreeuwde het uit van verdriet.
Ik liet het zwaard vallen en liet me voor Ivon vallen.
Mijn handen gingen na de wond.
Mijn handen waren bebloed.
Opeens voelde ik twee handen mijn armen na achteren trekken.
Ik hoorde de baby's huilen.
Een zak werd over mijn hoofd gedaan.
Mijn tranen vielen op de grond.
Het laatste voordat ik bewusteloos werd geslagen hoorde ik Ivon zeggen dat die van me hield.

Olivia Elaine Newton

Ik zuchtte even en sta dan op, ik begin weer wat te ijsberen.
Ik kijk om me heen in de tent of ik een ontsnappingsmogelijkheid kan vinden .. maar die is er niet.
ik vroeg me af of alles nog wel goed zou gaan met Edward, Merel en Ivon.
Er kwam weer iemand binnen gelopen '' en mevrouw Newton, al van gedachte veranderd ? '' zegt hij dan.
Ik kijk hem aan '' nooit zal ik van gedachte veranderen '' zeg ik dan.

Merel Beaumont
Mijn hoofd bonkte .
Ik hoorde alleen wat stemmen "Nu hopen dat ze als ze haar vriendin ziet dat ze wel praat."
Hoorde ik er eentje zeggen.
Ik hield me nog alsof ik nog bewusteloos was.
Ik bewoog heel even mijn handen om te kijken of ze vast gebonden waren.
Dat was zo.
Ik zuchtte even.
"Ah de vriendin is wakker." ze zette me met een harde hand recht op.

Olivia Elaine Newton

De man liep op me af en greep mijn keel vast, ik kreeg geen lucht meer '' weet u het heel zeker ? '' zegt hij dan.
Ik knikt, hij kneep iets steviger.
Op het moment dat ik dacht dat als ik niet snel lucht zou krijgen dood neer zou vallen liet hij me los.
Ik viel op de grond en begon te proesten, hij liep weer naar buiten.
Druk hapte ik naar adem, mijn nek deed pijn en mijn arm ook nog steeds.

Merel Beaumont
Opeens kwamen we bij een soort van kamp aan.
Ik zag ene man uit een tent komen die goed bewaakt was.
De man liep onze richting op.
"Is dat de vriendin ?" de man naast me knikte .
Hij begon te lachen .
"Maar meneer er is ene probleem ze hebben haar man neergestoken."zei ene andere man.
"Wat !" riep die .
Hij liep kwaad weg.
Ik herkende de man ergens van maar mijn hoofd bonkte gewoon te hard .

Olivia Elaine Newton

Ik hoorde druk gepraat buiten, maar ik kon niet horen waar het over ging.
Ik probeerde rustig wat adem te halen, mijn nek deed bij elke beweging pijn.
Ik kijk even naar mijn arm en zie dan dat mijn lap stof doordrenkt is met bloed.

Merel Beaumont
Ik moest heel even denken aan mijn kinderen.
Zonder Ivon en mij betekende het de dood.
Ze lieten me vallen in het gras.
"We wachten even op de baas." zei er één.
Alles om me heen tolde ene beetje
Ik voelde dat er bloed droop over mijn hoofd.

Olivia Elaine Newton

Ik legde mijn ene hand even op mijn arm, ik haalde het lapje stof even weg en zag dat de wond redelijk diep was.
Er kwam nog even iemand binnen gelopen, zonder dat diegene wat zei werd ik verbonden.
Ik voelde me totaal niet op mijn gemak, al snel was diegene weer weg.
Ik vroeg me af wat er daar buiten gaande was.

Merel Beaumont
Opeens kwam die man weer.
Hij pakte me beet bij mijn haar en trok me mee de tent in.
Ik gilde het uit.
Opeens zag ik Olivia.
De man hield een mes voor mij nek.

Olivia Elaine Newton

Ik schrok op '' Merel ! '' riep ik uit.
De leider kijkt me kwaad aan '' mevrouw Newton, de keus is aan u .. of je verteld het plan, of ik snijd de keel van haar door '' zegt hij dan.
Er lopen wat tranen over mijn wangen '' laat haar met rust ! Ik zal het vertellen .. '' zeg ik dan zacht.
Merel kijkt me ongelofelijk aan '' Olivia .. waarom ? '' zegt ze dan zacht.
De leider laat haar los, hij riep iemand die Merel even mee zou nemen zodat ze verpleegd kon worden.
Hij kijkt mij weer aan '' dus mevrouw Newton, vertel '' zegt hij dan.
Ik had een verhaal bedacht waardoor ze in een soort van val gelokt zouden worden.
Ik begon met vertellen.
Zodra het verhaal is gedaan glimlacht hij '' was dat nou zo moeilijk ? '' zegt hij dan.
'' Je mag een brief schrijven aan je verloofde, hij word alleen wel nagelezen '' zegt hij dan.
Hij loopt weg en laat wat papier achter, ik begin te schrijven in codetaal met instructies.
Ik eindig met :

Alles gaat goed, vergeet niet dat ik zielsveel van je houd wat er ook gebeurd.

Olivia

De leider komt de brief ophalen en leest het door, wat zenuwachtig bleef ik staan.
Hij knikte en gaf buiten aan iemand de brief die gelijk weg liep.
Ik hoopte dat het plan zou werken .. het was wat riskant maar dit was de enigste manier hoe het misschien zou kunnen lukken.
Merel word weer de tent in geduwd.
Snel ga ik naar haar toe ik sla mijn armen om haar heen, ze rukt zich van me los.

Merel Beaumont
Ik barstte in tranen uit.
Ik dook in elkaar "Ivon is dood." zei ik zacht.
Ik kon het zelf niet geloven maar de blikken hoe die op de grond lag .
het bloed.
Olivia wou haar armen om me heen slaan maar ik sloeg het af.
Olivia wist de plannen niet .
Hoe kon ze het dan ooit aan ze vertellen.
Van alles ging door mijn hoofd.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk naar de grond en er loopt even een traan over mijn wang.
Ik kijk even om me heen, en kijk naar de ingang van de tent.
Ik begon zo zacht als ik kon mijn plan uit te leggen aan Merel.
Zodra ik klaar was keek ik om me heen, niemand had het gelukkig gehoord behalve Merel.
Ik keek medelijdend naar haar..

Merel Beaumont
Ik was leeg.
Ik kon het nu niet meer opbrengen.
Opeens hoorde ik een paard en de stem van Edward.
"wat doet Edward hier ?" fluisterde ik aan Olivia .

Olivia Elaine Newton

Ik kijk wat verbaasd naar Merel " ik heb werkelijk waar geen idee " antwoord ik dan.
Ik probeerde te luisteren of ik kon horen wat hij zei.

Merel Beaumont
Opeens stapte een man binnen.
Hij trok ons overeind.
"Mee komen jullie twee." zeiden ze.
We liepen met ze mee.
Ik zag Edward en die keek na ons.
De tranen vielen weer op de grond.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk ook even naar Edward maar als snel krijg ik weer een klap en word meegetrokken aan mijn pijnlijke pols.
Er schoten even wat tranen in mijn ogen van de pijn maar ik wist me in te houden.

Merel Beaumont
Eentje trok me ook mee.
"vermoord me of gooi me voor de wolven ik heb toch geen leven meer ." riep ik uit ..
Ik wist zelf dat het de verdriet was en de gebroken hart maar op dit moment had ik er geen controle over.

Olivia Elaine Newton

Geschrokken kijk ik naar Merel, voor ik het weet worden we weer een andere tent in geduwd.
De leider zit daar, Edward word ook naar binnen gelaten.
Wat zou hij hier doen ? Wat zou er aan de hand zijn ?

Merel Beaumont
Edward keek na me "het spijt me Merel .." zei die snel.
Ik keek hem met mijn tranerige ogen aan .
zonder wat te zeggen draaide ik mijn hoofd om .

Olivia Elaine Newton

Ik kijk even naar Merel en dan naar Edward.
Edward geeft me een bijna onzihtbare knipoog, wat zou hij bedoelen ?
Hij kijkt van me weg en kijkt naar de leider die ongeduldig zit te wachten.

Merel Beaumont
Ik keek ook rond "Kom op gaat er iemand nog wat zeggen." zei ik wat geërgerd en bot.
De leider stond op "Hoe durf je zo in deze positie .." voor ik het wist kreeg ik een fikse klap.
Ik klapte even met mijn hoofd op de grond.
Ik spuugde het bloed in zijn gezicht.
De leider pakte me aan mijn haar.
Olivia smeekte hem .. "ze bedoelt het niet zo." zei ze snel.
Edward stond op "laten we praten dit lost niks op ."
De leider begon te lachen "Praten ? oke we gaan praten."
Hij liet ene wachter komen.
"Bind deze mevrouw vast aan de paal."
Ik keek hem aan "Ik krijg jou nog wel je zal boeten voor wat je me hebt afgenomen .. je zal branden!" schreeuwde ik ..
Ze bonden me naast waar de mannen altijd verzamelde om te eten vast aan een paal.
Ik rook de smerige geuren van zweet en een kok die niet kon koken.
De wachter begon te lachen.
Hij liet zijn hand over mijn been na boven.
Hij scheurde een stuk van mijn jurk en rook eraan.
Hij gooide het op de grond en liep weg ..
Mijn ogen spuugde zowat vuur .
Mijn lichaam voelde gebroken en mijn hart deed zeer.
De tranen stonden maar in mijn ogen.
De lieve en zorgzame Merel was nu weg ..
Het enige wat ik op dit moment wou was wraak.
Mij kon niks meer schelen.
Niet hoe die oorlog nu gaat niet wanneer die komt of ..
Ik keek voor me uit.
Ik zag mannen vanuit hun tenten komen en mannen die sliepen op de grond.
een paar bezopen zich en maakte wat lol.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk woedend naar de leider, hij kijkt mij even aan en krijgt dan een duistere glimlach op zijn gezicht.
Wat gespannen keek ik hen aan.
" Dus Beaumont, je verklaart de oorlog en wilt vervolgens .. Praten ? " zegt hij dan wat minachtend.
" Luister Wistchire, die oorlogsverklaring komt niet van mij. Mijn stempel en handtekening zaten er op maar waarschijnlijk heeft iemand van mijn personeel ontrouw gedaan " zegt Edward dan.
" En waarom zou dat me iets aan gaan Beaumont ? Denk je dat ik af zal zien van die oorlog .. Je weet dondersgoed dat .. " hij houd zijn mond even dicht.

Merel Beaumont
Ik liet mijn hoofd zakken.
Mijn blonde haren zaten wild in mijn gezicht.
Tranen rolde via mijn wangen op de grond.
De zilveren hart medaillon glom in de laatste zonlicht.
Opeens schoof een man wat eten na me toe.
Ik keek hem verbaasd aan.
Hij had wat rust over zich heen en zag er erg vriendelijk uit.
Hij keek even om hem heen en bood me een broodje aan .
Ik schudde mijn hoofd.
"U moet wat eten .. " Ik schudde weer mijn hoofd.
Ik zag de teleurstelling in zijn oen staan.
Hij raapte het bord weer op en liep weg.
Ik keek hem even na.
Mijn polsen brandde door het strakke touw dat gemaakt was uit paarden haar.
Ik probeerde door de pijn heen te bijten en probeerde het touw wat losser te krijgen maar het mislukte.
Ik deed mijn hoofd richting het licht van de zon.
Het voelde heel even of Ivon naast me stond en zijn lippen op de mijne deed.
die warmte..

Olivia Elaine Newton

" Ik vraag ook niet om de oorlog te stoppen Wistchire, ook al zouden beide partijen er beter op worden. Er zou niemand verloren gaan. Maar ik wil gewoon duidelijk maken dat ik geen kwade bedoeling heb en wil praten " zegt Edward dan.
Even leek het arogante trekje weer bij Edward boven te komen.
De man genaamd Wistchire kijkt even naar mij " Dirk, haal mevrouw Newton hier ook weg ! " lachde hij.
Edward kijkt boos " ze blijft gewoon hier, en je blijft met je klauwen van haar af ! " zegt Edward woedend.
Wistchire kijkt uitdagend " en wat wou je daar aan doen dan Beaumont ? " zegt hij dan.
" Ik daag je uit voor een duel Wistchire, win ik .. Krijg ik Merel, Olivia en de oorlog gaat niet door. Win jij zal ik me vrijwillig overgeven en blijven Merel en Olivia hier " zegt Edward dan.
Ik kijk hem wat geschokt aan, Wistchire kijkt even naar mij met een vies glimlachje en kijkt dan naar Edward " deal " zegt hij dan.
Ik word vastgegrepen, Edward en Wistchire lopen maar buiten.
Ze trekken hun zwaarden, ik word gedwongen om te kijken.
Ze houden me nogal pijnlijk vast en ik wou het niet zien.
De mannen stonden dreigend tegenover elkaar.

Merel Beaumont
Opeens hoorde ik geschreeuw en ik zag dat er paar mannen weg rende.
Zelfs de kok en een paar wachters rende weg.
Ik zag in de verte een menigte .
Ow jhee een duel.
Ik probeerde wat te zien maar dat lukte niet.
Het enige wat ik nog hoorde was Olivia's gegil en het gejuich van de mannen .

Ik keek nog even om me heen.
Ze hadden mij onbewaakt gelaten.
Er verscheen een glimlach op mijn gezicht.
Ik probeerde weer het touw wat losser te krijgen.
"Nou meneer Beaumont ik heb gewonnen nu moet je doen wat je belooft hebt .." hoorde ik iemand roepen.
Ow nee het was dus een duel met die leider en Edward wat dom dat kon die nooit winnen ..

Opeens rukte ik mijn polsen los.
Ik deed heel even mijn tanden op elkaar van de pijn.
snel knoopte ik ook mijn enkels los.
ik keek nog even om me heen.
Maar toen de wachters terug waren was ik al verdwenen.
Ik horde ze nog roepen "gevangenen ontsnapt !" toen ik dat hoorde begon ik te lachen.
Ik rende zo snel mogelijk van het kamp af.
Paarden getrappel en geschreeuw achtervolgde me.
Ik verstopte me in het bos in een soort van grot.
Ik probeerde met de duisternis me te verbergen.
Mijn hart ging te keer.
Ik hoorde mijn ademhaling.

Olivia Elaine Newton

Ik rukte me los en rende naar Edward, ik zakte naast hem neer.
Hij kijkt me pijnlijk aan " het spijt me Olivia .. " zegt hij dan.
Maar voor ik wat terug kon zeggen werd ik ruw vastgegrepen door Wistchire.
Hij pakt mijn haren vast en trekt mijn hoofd iets naar achter, vlak voor de neus van Edward geeft hij mij een kus in mijn nek.
Tranen lopen over mijn wangen.
Uiteindelijk trekt hij me mee " dus Newton, je bent nu een eigendom van mij. Ik heb nog een koningin nodig en daar ben jij precies de geschikte kandidaat voor " zegt hij dan.
Ik kijk hem boos aan " nooit zal ik jouw vrouw worden ! " roep ik dan woedend uit.
Hij lacht even " dat zullen we nog wel eens zien, en daarbij .. Je hebt geen keuze " zegt hij dan.
Hij trekt me mee zijn tent in, hij houd mijn handen stevig en geeft me dan weer een paar kussen in mijn nek.
Hij drukt daarna zijn lippen op de mijne, ik probeer me los te krijgen maar het lukt niet.
" Kom op Olivia, geniet gewoon " zegt hij dan.
Hij geeft me weer een kus in mijn nek " word mijn koningin, ik zal je alles geven, meer als Edward, ik zal elke dag er trots op zijn dat je de mijne bent, ik zal nooit vreemd gaan .. Ik zal alles geven wat je maar wilt " zegt hij dan.
Op het punt van het vreemd gaan stokte mijn adem even, hoe wist hij dat ?
Ik trek mijn hoofd nog wat verder bij hem weg, hij kijkt me in mijn ogen aan " h..hoe weet jij daarvan ? " vraag ik dan.
Hij kijkt me aan " waarvan ? " zegt hij dan, hij kijkt ongeduldig.
" Van .. H.. Het vreemdgaan " antwoord ik dan.
" Sommige dingen weet ik gewoon .. " zegt hij dan.
" Wistchire, je weet dat ik er nooit in toe zal stemmen om je koningin te worden .. Daarvoor houd ik te veel van Edward " zeg ik dan nog.
Hij kijkt me aan met een glimlach " ik zal je beetje bij beetje laten overtuigen dat ik ook te vertrouwen ben, dat ik niet het moordlustige monster ben waar mensen me vaak voor aan zien .. Je gaat van me houden Olivia .. Nog meer als van Edward " zegt hij dan.
Ik kijk hem aan " ik zou nooit ontrouw kunnen zijn aan Edward .. " antwoord ik dan weer op hem.
" Je bent ook niet ontrouw, je bent nog niet eens met hem getrouwd " zegt hij dan.
Er kwam een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen, hij kijkt op en neemt me in zijn armen " zo bedoelde ik het niet lieverd " zegt hij dan.
Ik probeerde me los te krijgen uit de greep die me niets liet voelen " laat me los " zeg ik dan.
Hij doet wat ik zeg " mijn koningin, ik zal alles doen wat u vraagt " zegt hij dan.

Merel Beaumont
Ik hoorde het paarden getrappel weg gaan.
de stilte overviel me.
Ik keek met angst voor me uit en barsten in tranen uit.
Ik zakte via de gesteente van de grot op de grond.
Mijn handen gingen voor mijn ogen en de tranen vielen erop.
Ik veegde een moment later mijn tranen weg.
"Ik ..ik moet na mij kk kinderen ." zei ik tegen me zelf om me moed in te praten.
Ik keek nog even via de grot of er niet iemand me volgde.
Ik rende de grot uit en rende ene open veld in.
Mijn jurk was aan alle kanten gescheurd.
Ik had me die avond omgekleed om Ivon te verrassen.
Toen ik daar aan dacht sprongen de tranen weer in mijn ogen.
Ik stopte even midden in het veld.
Ik keek na mijn handen die onder de modder zat.
Maar ik zag geen modder ik zag het bloed het bloed van Ivon.
Ik keek op de grond en ik zag hem liggen.
De woorden dat die van me houd gingen als ene soort van echo door mijn hoofd.
Ik probeerde me in te houden en keek met ene zware adem om me heen.
Opeens zag ik een ruiter.
Hij keek na me.
Ik zag niet zijn gezicht.
Maar toen ik weer keek was die verdwenen.
Uit angst begon ik weer te rennen.
Ik wist de weg niet en kwam in ene gedeelte van een grot bos dat ik niet kende.
Ik moet na mijn kinderen ik moet anders .. dacht ik.
Ik wist het niet meer .
Het begon al schemerig te worden en er zette een kille koude wind op.

Een paar raven hadden mij gevolgd.
Men dacht dat raven met de duivel te maken hadden dat ze dood met zich mee brachten.
Mijn moeder vertelde altijd dat het juist doden mensen waren die ons beschermen tegen het kwade en daarom ons volgen in moeilijke tijden.
Op dit moment wist ik even niet meer wat ik moest geloven.

Ik hoor mijn vaders stem die zegt dat je op god moet vertrouwen.
Dat je alles wat in het leven gebeurd een goede reden voor is .
Dat het een soort test is waar je sterker van word.

Ik keek om me heen de schaduwen hadden me ingehaald.
De zon was deels verdwenen op ene paar stralen na.
Ik keek om me heen en vouwde mijn handen .
"Als u blieft als daar iemand is iemand die om me geeft .. ik weet dat ik altijd me zelf kon redden maar al u blieft help me .. ik weet het niet meer .."

Opeens hoorde ik een geluid achter me.
Ik was vermoeid .
"Ivon ? "
Ik stond op. "Ik dacht dat je dood was ik dacht .." op dat moment viel ik van vermoeidheid op de grond.
Mijn ogen sloten.